ช่วงนี้หลายคนต้องหันมายึดอาชีพขายของกิน เนื่องจากเป็นปัจจัยที่มนุษย์ขาดไม่ได้ หลังจากเจอพิษเศรษฐกิจแบบนี้เข้าไป ต่างคนก็ต้องช่วยเหลือตนเอง ล่าสุดมีพ่อค้าขาย ครัวซอง เบเกอรี่ ที่ได้ออกมาโพสต์เล่าประสบการณ์ตรงการทำเบเกอรี่ (ครัวซองต์)

        โดยระบุว่า ตั้งแต่จบป.ตรี food sci มา ไม่เคยทำงานบริษัทเลยครับ หลังเรียนจบก็ทำขนมขายทันทีเลยครับ (เรียนป.โทไปด้วย) ก่อนจบไม่เคยสมัครงานใดๆทั้งสิ้นครับ และการทำครัวซองก็ไม่เคยเรียนจากที่ไหนเลยครับ อาศัยดูจากอยู่ youtube,IG, paper บทความต่างๆครับ

    โดยจะศึกษาตั้งแต่วัตถุดิบยันสภาวะการอบ ยกตัวอย่างในเรื่องวัตถุดิบ ถึงเป็นแป้งสาลีชนิดเดียวกัน แต่คนละยีห้อ ผลที่ออกมากค่อนข้างต่าง ความเหนียวของแป้ง การดูดน้ำของแป้ง กลิ่นแป้ง เวลาในการproof เวลาในการนวด รวมไปถึงรูปทรงของครัวซอง อันเนื่องมาจากความหลากหลายของสายพันธุ์ของข้าวสาลี องค์ประกอบทางเคมีที่แตกต่างกันของแต่สายพันธุ์(genotype) 

    รวมไปถึงวิธีที่ใช้ในการโม่ และ บางยีห้อก็มีการเติมวัตถุเจือปนอาหารเพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆ ซึ่งเมื่อแป้งสาลียีห้อที่ใช้ขาดตลาดก็ต้องมานั่งปรับเปลี่ยนอัตราส่วนใหม่ เพื่อให้ลักษณะของครัวซองออกมาในแบบที่ต้องการ  

    นอกจากแป้งสาลีแล้ว เนยก็เป็นส่วนสำคัญ ซึ่งแต่ละแบรนด์ก็มีการใช้เทคนิคการผลิต เชื้อในการหมัก รวมไปถึงสภาวะการเลี้ยงวัวที่แตกต่างกัน ซึ่งส่งผลโดยต่อคุณภาพของเนย(สี กลิ่น รส) อีกทั้งเนยแต่ละยีห้อเมื่อนำไปทำครัวซองมี ความยื่นหยุ่นตอนรีด ,บางยีห้อละลายง่าย(aopส่วนใหญ่ละลายง่าย) ,บางยีห้อละลายยาก รวมไปถึงลักษณะการดีดของครัวซองที่แตกต่างกันเมื่ออบเสร็จ

    สุดท้ายส่วนเรื่องอุปกรณ์ก็สำคัญไม่แพ้กัน ตั้งเครื่องนวดยันเตาอบ เตาอบที่ดี กระจายความร้อนได้สม่ำเสมอ ทำให้ครัวซองอบออกมาสวย ไม่ต้องกลับถาด และที่สำคัญครัวซองมีขนาดที่อวบพองน่ารับปะทาน  

    ปล. ผมใช้อุปกรณ์ระดับกลางๆ นะครับ อนาคตถ้าเป็นไปได้ก็จะปรับเปลี่ยนอุปกรณ์ให้ดีขึ้นครับ ขอให้ทุกคนผ่านวิกฤตร้ายๆ ครั้งนี้ไปให้ได้นะครับ 

       และนี่ถือเป็นอีกหนึ่งแรงบันดาลใจในการสู้ชีวิต ที่ทำให้เรารู้ว่า ฝีมือ ทักษะที่เรามีจะอยู่คู่กับเราไปตลอดชีวิต ดังนั้น ใครมีฝีมือด้านไหน ตอนนี้ก็รีบเอาออกมาเป็นจุดขาย สร้างรายได้ให้กับตนเอง และขอบคุณเจ้าของโพสต์มากที่นำประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟัง และเป็นกำลังใจให้ใครอีกหลายๆ คน

ที่มา: กลุ่ม เบเกอรี่ โซไซตี้